اثربخشی مددکاری گروهی بر کیفیت زندگی مددجویان مصرف‌ کننده مواد

مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر مددکاری گروهی در آموزش مدیریت استرس به روش شناختی-رفتاری بر بهبود کیفیت زندگی مددجویان مصرف‌کننده مواد مددسرای خاوران تهران بوده ‌است. روش: این پژوهش نیمه‌آزمایشی به‌صورت اجرای پیش‌آزمون-پس‌آزمون بر روی دو گروه (آزمایش وکنترل) همراه با پیگیری دو ماهه انجام شد. در این پژوهش پنجاه نفر از افراد مصرف‌کننده مواد که در نیمه دوم سال ۱۳۹۵ در مددسرای خاوران تهران مقیم بودند به‌صورت در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش (بیست و پنج نفر) و شاهد (بیست و پنج نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت پانزده جلسه تحت درمان مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری قرار گرفت و گروه شاهد درمان خاصی را دریافت نکرد. همه افراد شرکت‌کننده در پژوهش در آغاز، پایان و دو ماه بعد از پایان درمان پرسشنامه کیفیت زندگی SF36 را تکمیل کردند.برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس و تحلیل کوواریانس با اندازه‌های تکراری استفاده شده است. نتایج: نتایج تحلیل آزمون کوواریانس بین دو گروه در مرحله پس‌آزمون در چند بعد کیفیت زندگی شامل عملکرد جسمانی، محدودیت نقش جسمی، درد بدنی، سلامت عمومی، سرزندگی، عملکرد اجتماعی و سلامت روان تفاوت معناداری را نشان داد. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس با اندازه‌های تکراری در مرحله پیگیری حاکی از تفاوت معنادار بین دو بعد درد بدنی و سلامت عمومی بود. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که مداخله مورد نظر برکیفیت زندگی افراد مورد پژوهش موثر واقع شده است لذا می‌توان در این راستا از این ‌مدل استفاده نمود.